“Kimden intikam almıştım? Annemden mi? Kahrolası babamdan mı? Yoksa kendimden mi? Beni görmemelerinden, fark etmemelerinden ötürü bu yoldayım, benim değil fakat onların kaybedecekleri çok şeyleri var. Mesela babamın çok sevdiği bir kızı var…”
İçsel öbür bir acıyı yaşayan fakat onu bastırmayı öğrenmiş bir kız çocuğu Ö.L.
Babadan intikam alıyor, anneye de öbür boyutta vicdan azabı ve acı çektiriyordu. Girmediği ortam kalmamış, yaşamadığı atmosfer, bulaşmadığı hiçbir olay kalmamış, kontrollü özgürlük cezası başlamış gencecik bir kız. Aslında görmeyi becerebilirseniz korkmuş, üzülmekten yorulmuş, kendi içinde kaybolmuş bir kız çocuğu…
Hani güçlü durduğunu zanneder fakat gözlerinin içi yalvarır ya bazen ‘sev beni’ diye, işte o sessiz çığlığı duyuyordum ben. ‘Ben yeterliyim, benim hiçbir şeyim yok!’ derken bile, ‘iyi değilim, nefes alamıyorum, yardım et bana diye bağırıyordu gözleri. Annesi değil, annesinin yakın bir arkadaşı, komşusu tarafından bir ortaya getirilmiştik Ö.L ile. Zira bir tek onu dinliyordu, yalnızca ondan sevgi gördüğünü düşünüyordu. Yardımı ve tedaviyi kabul etmiyordu görünüşte ancak o da biliyordu ki bu yolun sonu mevt.
Biraz konuşmak, onu dinlemek istemiştim. Bir başlangıcımız olsun istedim. Birinci istemedi konuşmak, diğer şeyleri, öteki bireyleri anlatıyordu bana. Bahis aileye, kardeşlere gelince hallerinden anladım ki basmıştım ‘bam teline’.
“Bir erkek kardeşim var. Annemle babam kâğıt üzerinde boşanalı 4 yıl oldu lakin aslında ben 4 yaşındayken boşamış o bizi, hepimizi. Diğer bir bayandan bir kızı daha olmuş, düşünebiliyor musunuz ortamızda 4 yaş var ve benim bir kız kardeşim var. Benim kardeşim değil gerçekte, onun biricik kızı…!”
2 yıl evvel Çamatem’de tedavi ettirilmek istenmiş lakin tedaviyi yarım bırakıp kaçmış Ö.L. hayatta hiçbir beklentisi, hiçbir hayali olmayan Ö.L.’nin tek gayesi babasını üzmek, çaresiz bırakmak. ÖL.’nin içinde bulunduğu durumun kök nedenleri olduğunu daima görmezden gelmiş anne ve baba. Annenin aldatılma travmasıyla orta ara girdiği ruhsal durum Ö.L’nin boşlukta savrulmasına, babasının öteki kızına olan düşkünlüğü, sevgi ve ilgide gösterdiği eşitsizlik, iki kızını karşılaştırması Ö.L.’nin ‘ait olma’ hissini diğer ortamlarda ve öteki bireylerle doldurmasına sebep olmuş ve yanılgılar zincirine daima bir halka daha eklenmiş Ö.L.nin hayatında…
ASIL MAKSADINA ULAŞMIŞTI
“İlk göz ağrım diye severdi beni, artık baş ağrısı oldum babamın. Öteki kızı daima farklı bir yerde oldu onun için. ‘Senin üzere olmayacak’ cümlesi hem fiziki, hem de ruhsal açıdan ikimizi kıyaslaması beni daima öteki yaralamıştı fakat ne annem, ne de babam sebep ile değil sonuç ile ilgilenmişlerdi. Sonuç ‘kızları bir bağımlıydı’ sebep de boşanmalarıydı onlar için. Başka kızı benim üzere olmayacaktı hakikat. Zira bir ailesi vardı onun, bir hayat gayesi. Benim tek gayem bana kurulan ağır cümleleri unutmak, hatırlamamaktı. Bunu da bana husus sağlıyordu” cümleleri içinde bulunduğu son 4 yılı açıklıyordu.
Ö.L.’nin uygunlaşması klinik ortamda başlayacak, bedeni maddeyi atana kadar sürecek elbette lakin ruhunun da bu güzelleşme sürecine eşlik etmesi gerekiyordu. Anne ve babası ile görüşülmesi güzelleşme sürecinin el birliği ile yürütülmesi gerekiyordu. Ö.L.’yi çok güç da olsa ikna ederek hastane tedavisini başlatmıştık. Aslında tedavi olma isteğinin yanı sıra asıl maksadına ulaşmıştı bir nevi, babası her gün onun için hastaneye gidiyor, çabalıyordu. Evlatlarının bu hali onları birlikte hareket etmeye, geçmişi değil bugünü sorgulamaya ve ömrü güzelleştirmeye dair adım atmalarını sağlamıştı.
Ö.L.’nin yataklı tedavisi sürerken anne ve baba ile bir ortaya gelmelerimiz yararlı olmuştu. Geçmişi, kendilerini, yanlışlarını konuşmak yerine vakit kaybetmeden evlatları için birlikte hareket etmeleri gerektiğini öğrenmişlerdi. Evlatlar ortasında bilerek ya da bilmeyerek yapılacak kıyaslama, ayrımcılık üzere tavır ve davranışların bireyin ruhsal ve fizikî olarak ağır halde yıpratır.
Koşullar ne olursa olsun anne ve babaların çocukları üzerinden ellerini çekmemeleri, sevgilerini eksik etmemeleri onların ömürlerinde sağlıklı birer birey olmaları için önemli değer taşır. Unutmayın, sizin tutmadığınız elleri karanlıklar tutar!
Dr. Burcu Bostancıoğlu