Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, özel jetle Ayasofya’ya namaz kılmaya giden, Roll Royce marka araçla Boğaz’da gezdiği görüntüleri paylaşılan Miraç Orbay’a ait olarak, “Ufukta bir imam burjuvazisi doğuyor.Bizde İran’daki üzere dini bir Clerge, yani manevî bir sınıf yoktu. Ama galiba tam da Marksist manada bir sınıf doğuyor. Türkiye’nin İslam alemine ikram ettiği yeni bir kavram: Yükselen yeni imam burjuvazisi…” değerlendirmesini yaptı.
Özkök’ün “Menziline Rolls Royce’la giden yeni ‘imam burjuvazisi” başlıklı yazısı şöyle:
Menziline Rolls Royce’la giden yeni ‘imam burjuvazisi’
Menzil imamı, Tarkan’ın İzmir konserini bile toplumsal medyanın gündeminde ikinci sıraya attı.
Gerçek bir “marketing uzmanı…”
Rolls Royce imamı, Fethullah Hoca Pensilvanya’da, 15 Temmuz’da ve öncesinde bu ülkeye verdiği muazzam zararın cezasını, düzgünce hafifletilmiş bir konut hapisi ile öderken, bıraktığı boşluğu süratle dolduran Menzil tarikatına mensupmuş…
Sağ şeritten süratle gelip Cübbeli’yi üzücü solladı
Sağ şeritten o denli büyük bir süratle gelip, jet-skili Ahmet Hoca’yı o denli bir solladı ki…
Günün değil, haftanın değil, ayın değil, yılın değil, yüzyılın imamlığına ismini yazdırdı.
Kelimelerin fevkalade cazibesine bakar mısınız…
“Menzil” tarikatına mensup ve menziline Rolls Royce’la, özel jetle gidiyor.
Aynı vakitte emlak simsarı…
Üstelik TOKİ konutları değil, lüks gayrimenkul pazarlıyor.
Beyaz Türkler gidiyor, beyaz imamlar geliyor
Cübbeli Ahmet’in cübbesi siyahtı onunki, beyaz.
Cübbeli Ahmet, havuzlu villalara terfi etmeden siyah cübbesiyle bu ülkenin “zenci Türklerini” temsil etme savındaydı.
Zamanın ruhu değişti.
Beyaz Türkler out… Artık “beyaz cübbeli beyaz imamlar” geliyor.
“Ak” sıfatını çok sevip de “beyaz” sıfatından hiç hazzetmeyen bir jenerasyonun ahvadından biri olarak parlak bir dikey geçiş…
Tarikatının müritleri hâlâ siyahi bir yoksulluğu yaşarken, o bu fukara sınıfına beyaz Rolls Royce’la bembeyaz umutlar veriyor.
Diyor ki;
“Ey mümin, öteki dünyadaki cenneti hakettin, artık gel evvel şu fani cenneti yaşa…”
Hiç de kötü fikir değil…
Türkiye’nin İslam alemine yeni bir ikramı: Beyaz imam
Ufukta bir imam burjuvazisi doğuyor.
Bizde İran’daki üzere dini bir Clerge, yani manevî bir sınıf yoktu.
Ama galiba tam da Marksist manada bir sınıf doğuyor.
Türkiye’nin İslam alemine ikram ettiği yeni bir kavram:
Yükselen yeni imam burjuvazisi…
Menzil imamını yakında Rolls Royce’u ile gittiği bir müzayedede, elindeki sopayla bir Picasso tablosunu yükseltiyor görürsek hiç şaşırmayın.
Cübbesinin beyaz eteğini sıyırarak Rolls Royce’a binen imam onu da yapar.
Madem minareler süngümüzdü, Rolls Royce’lar niçin müzayede vasıtamız olmasın ki…
Kardeşim Ufuk Güldemir’in “Büfe İslamı” yazısını hatırladım
Bu manzaraları seyrederken sevgili kardeşim rahmetli Ufuk Güldemir’in efsane “Büfeci İslam” yazısını hatırlıyorum.
İsterseniz size de bir kısmını hatırlatayım.
Ufuk Güldemir 14 Eylül 2006 günü HaberTürk’te şöyle yazmıştı:
“Beyaz Türk’ teriminin tesisine katkılarımı bilen bilir. Artık yeni bir terim daha tesis etmek istiyorum..
Türkiye’deki İslami hareket ‘dinsel’ değil, sınıfsaldır. İslam son 70 yıldır, bu coğrafyada zenginin değil, başörtülü yoksul fukaranın dini olmuştur. Bugünkü iktidar da başörtülü yoksul fukaranın seçimle işbaşına gelmesinden diğer bir şey değildir. Demokrasilerde fukaralar da idareye seçilebilir. Demokrasi, seçkin, aydın ve güçlü tahakkümüne müsaade vermediği içindir ki de âlâ bir rejimdir…”
Köylüler çok partili rejimle kentlere gelince
“Dindar köylüler çok partili rejimle birlikte kentlere göçüp ‘Büfeci’ olurken köylü İslam’ını da kentlere getirmişlerdir.. Bugün Türkiye’de iktidarda olan da işte bu sınıftır. Bu sınıfın siyasi ideolojisine ben ‘Büfeci İslam’ı’ diyorum…. Büfeci, köylülükten kurtulmuş, lakin daha iş adamı olamamıştır. Ancak kıymetli bir eşiktedir. İşadamı ‘evrensel’ bakar ‘sınıflarüstü’, ‘siyaset üstü” hatta ‘dinlerüstü’ düşünür. Büfeci akrabacıdır, klancıdır. Her şeyi 3 metrekare dükkânı kadar bilir. Muhasebesi 3 metrekaredir, siyaseti 3 metrekaredir, dış siyaseti 3 metrekaredir.”
“Yahudi sömürü, Arap din kardeşimizdir, Yunan düşmandır”
‘Serbest piyasa’ iktisadını, ‘serbest bir ekonomik rejim’ zanneder, demokrasi ve insan hakları ile entegral irtibatını bilmez. Zanneder ki Amerika güçlü olduğu için insan hakları vardır. Meğer insan hakları olduğu için güçlü olmuştur . Amerika, çözemez . Dünya haritası çok sadedir büfecinin: Yahudi dünyayı sömürür. Araplar, din kardeşimizdir. Yunan düşmandır. Papa hıristiyan âleminin lideridir. Türkiye’miz çok hoştur. Uğur Dündar araştırmacı gazetecidir. Kuşburnu şekere düzgün gelir. Televoleler ahlakımızı bozar.”
Ama büfecilik makûs bir şey değildir. Bugün o, denize mayoyla girmese bile, varlıklı doğacak çocukları mayoyla denize girecek demektir. Gelişmeye, büyümeye en yatkın kısımdır büfeciler. Yatay değil dikey büyürler.”
Ufuk Güldemir haklıydı lakin şunu bizim ‘sapık muhayyilemiz’ bile varsayım edemedi
Evet efsane bir makaleydi. Fehmi Koru’nun o yıllarda sırtımıza yapıştırdığı “pop sosyolojinin” eşsiz örneklerinden biriydi Ufuk’un yazısı…
Haklı çıktı.
İyi kestirim etmiş.
Büfeci İslam, bugün Ege’de Akdeniz’de Karadeniz kıyılarında denize giriyor.
Çocukları saçlarını hiphop biçiminde kestiriyor.
Kasaba ulusal hissiyatının istibdadına boyun eğmeyen kentlerde pop müzik, hiphop konserlerine daima birlikte gidiyor, eğleniyor…
Ama birer pop sosyolog olarak onun da benim de iddia edemediğiniz şey, Rolls Royce’lu imam burjuvazinin doğuşuydu.
Bizim, onların gözündeki “sapık muhayyilemiz” bile hayal edemezdi…
Menzil tarikatının menziline artık Renault 12’yle değil Rolls Royce’la gitmeye başlaması, İngiliz aristokrasisinin en büyük cenaze merasimine, havayı kirletiyor diye özel jetle gelinmesini yasakladığı şu fani dünyada; Menzil’in yeni imam burjuvazisi özel jeti de keşfetti ya…
İşte Yeni Türkiye tam da budur.
(*)Çok özel bir not: Üç kişilik bir izdiham
Rahmetli kardeşim Ufuk Güldemir bu efsane yazısının sonuna şöyle bir not eklemişti.
“Büfeci İslam’ terimini Giresun’un Alucra’sından Ankara’ya göçmüş öncü Türk büfecisi Mevlüt Amca’ya armağan ederken, kitap ve makaleleriyle beni aydınlanma köprüsünden geçiren sevgili hocalarım ve arkadaşlarım Prof. Şerif Mardin, Prof. Nilüfer Göle, Prof. Parıltı Vergin ve Doç. Dr. Ertuğrul Özkök’e de sevgi ve hürmetlerimi yolluyorum.”
Böyle bir yazının sonunda onun klavyesinden çıkan bu kelamlar, vakit zaman kendimi çok yalnız hissettiğim anlarda, gereğince bir kalabalığımız varmış huzurunu veriyor.
Çünkü o denli anlarda Ufuk gibi üç beş kişi bile bana hoş bir izdiham olarak görünüyor.